رتینوپاتی دیابتی (DR) یکی از عوارض شدید دیابت است. این یکی از دلایل اصلی اختلال بینایی و نابینایی، به ویژه در جوانان است. این یک عارضه ی خاموش است که فقط زمانی علائم آن آشکار می شود که عوارض آن آغاز شده باشد. این مطالعه با هدف تخمین شیوع رتینوپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1(T1DM)  و ارزیابی عوامل خطر مرتبط در جمعیت مورد مطالعه انجام شد.

یک مطالعه توصیفی و تحلیلی، با یک مطالعه مقطعی شامل 359 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1، در بخش غدد درون ریز، دیابت و تغذیه مرکز بیمارستان دانشگاه محمد ششم اوجدا، در مراکش پیگیری شد. داده‌ها از پرونده‌های پزشکی جمع‌آوری شد و با رگرسیون لجستیک باینری تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ها

میانگین سنی بیماران در این مطالعه 11.4 ± 24.2 سال بود. میانگین طول مدت دیابت آنها 4.4±11.8 سال بود. میانگین هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1c) در هنگام پذیرش2.4 ± 10.1 درصد بود. رتینوپاتی دیابتی در 30 درصد از بیماران، از جمله 28.6 درصد با حداقل رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو(NPDR)، 19.1 درصد با NPDR متوسط، 19.1 درصد با NPDR شدید و 33.3 درصد با DR پرولیفراتیو مشاهده شد. به نظر می رسد بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی مدت طولانی تری با دیابت زندگی کرده اند(9.05±13.05 در مقابل 8.07±10.6 سال). طول مدت طولانی‌تر دیابت، نوروپاتی و نفروپاتی با رتینوپاتی دیابتی ارتباط معنی‌داری داشت(به ترتیب0.02 =p، 0.002p=  و 0.0001=p).

نتیجه گیری

فراوانی رتینوپاتی دیابتی با افزایش سن، کنترل ضعیف قند خون و طول مدت دیابت افزایش می یابد. بنابراین، همکاری بین متخصصین دیابت و چشم پزشکان برای تشخیص زودهنگام و ارائه درمان به موقع، ضروری است.

منبع:

https://www.cureus.com/articles/167553-prevalence-and-risk-factors-of-retinopathy-in-type-1-diabetes-a-cross-sectional-study#!/